سایت جنگ نرم وتهاجم فرهنگی

طولانی شدن جنگ در افغانستان و تداوم خشونت آفرینی ها در این کشور همواره این پرسش اساسی را در ذهن متبادر می سازد که براستی چرا با وجود تلاش های جامعه جهانی و دولت افغانستان برای پایان دادن به جنگ در این کشور و بهبود وضعیت ثبات و امنیت افغانستان جنگ همچنان ادامه دارد؛ و سایه نا امنی همچنان همه ابعاد زندگی انسان افغانی را تحت تاثیر خود قرار داده است. حدود یک دهه از حضور جامعه جهانی در افغانستان می گذرد دراین ده سال تلاش اصلی متحدین بین المللی افغانستان بر پایان دادن جنگ و فراهم آوری شرائط بهتر زندگی برای شهروندان این کشور متمرکز بوده است. در این هم تردیدی نیست که در این راه هزینه های فراوان جانی و مالی را هم جامعه جهانی و هم مردم ودولت افغانستان متحمل شده اند. اما براستی چرا جنگ همچنان ادامه دارد و این تداوم خشونت آفرینی ها در کشور ریشه در کجا دارد؟ مسلما در این سالها ضعف های جدی در مدیریت بحران افغانستان وجود داشته است که اکنون پس از ده سال هنوز دولت افغانستان و جامعه جهانی مشکل اصلی شان تامین امنیت و شکست مخالفان مسلح در افغانستان است. بجای آنکه اینک باید با عبور از جنگ به فکر بهره وری های بیشتر در عرصه های اقتصادی، علمی و سیاسی می بود. انتظار آن بود که در شرائط کنونی باید مسئله اصلی درافغانستان تقویت بنیه های اقتصادی افغانستان رونق تولید و صنعت در کشور باشد اما این مسائل در افغانستان حاشیه ای است و امنیت همچنان مشکل اصلی مردم است. بنا براین می توان گفت به رغم تلاش های که در این سالها صورت گرفته است و موفقیت های هم بدست آمده است؛ نارسایی ها وکاستی های هم وجود داشته است که شاید اگر این نارسایی ها زود تر جبران می شد دیگر شاهد طولانی ترشدن بیشتر جنگ و خشونت در کشور نمی بودیم. اما این مشکلات ونارسایی ها چیست که باید بر طرف گردد؟.

آمارها نشان می دهد که در حال حاضرحدود 60 فیصد مردم افغانستان زیر خط فقر زندگی می کنند و این رقم در حال افزایش است. بررسی ها نشان می دهد 7،4میلیون افغان برای امرار زندگی صحتمند از غذایی کافی برخوردار نیستند و 36 درصد جمعیت کشور نمی توانند ابتدائی ترین ضرورت های خوراکی شان را فراهم سازند. البته فقر موجود در افغانستان زائيده يك فرايند طولاني در كشور است و نمي توان گفت يك نظام و حاكميت خاص عامل ايجاد و گسترش فقر در كشور است. اما يك واقعيت انكار ناپذير اين است که ده سال از شکل گیری نظام جدید در افغانستان که با حمایت حامعه جهانی اساس گذاری گردید سپري مي شود و پس از نه سال که ملیارد ها دالر پول به این کشور سرازیر گردیده است همچنان گراف فقر بالا است و بنا به اعلام سازمان ملل متحد نه ملیون گرسنه در این کشور به کمک های غذایی نياز دارند. به هر حال اينكه فقر در افغانستان بي داد  مي كند دور از واقعيت نيست و نيازي هم به آمارگيري و آمار دهي هاي نهاد هاي خارجي و بين المللي نيست. واقعيت هاي ملموس زندگي مردم افغانستان به خوبي نشان مي دهد كه عمق فقر در افغانستان به چه اندازه است و چرا بايد به ان توجه نمود. ولي يك پرسش اساسی این است که با وجود چنین فقر شدید و ویرانگرچگونه است که جنگ همچنان ادامه دارد؟ هزینه های سرسام آور جنگ چگونه و چرا تامين مي شود. براستی نمي توان هزینه ی این جنگ طولانی را بگونه ي ديگري بهره برداري نمود كه در نتيجه آن مردم افغانستان با بهترین امکانات و تسهیلات زندگی به حیات خویش در آرامش ، امنیت و ثبات کامل ادامه دهند.؟ مسلما خود این فقر باعث می شود که عده ی زیادی به دلیل مشکلات مالی و نبود کار و درآمد های معمول زندگی به گروه های تخریبی بپیوندند و این فرصت مناسبی برای مخالفان مسلح فراهم می سازد که با سوء استفاده از فقر  و نداری مردم به یارگیری از میان آنان پرداخته و دست به تخریب و کشتار بیشتر در کشور بزنند. بنا بر این می توان گفت فقر عامل اصلی تداوم خشونت و جنگ در افغانستان است و دولت افغانستان به کمک جامعه جهانی باید فکر اساسی برای امحای فقر در این کشور بنماید.

این درحالیست که مقامات وزارت کار و امور اجتماعی در کشور می گویند رقم بیکاران کشور هر روز در حال افزایش است. خانم آمنه افضلی وزیر کار و امور اجتماعی در سمینار سه جانبه تطبیق برنامه کشوری کار شایسته برای افغانستان، بار دیگر اعلام کرد که روز به روز به رقم بیکاران در کشور افزوده می شود. بنا به گفته خانم وزیر، افغانستان هم اکنون با 40 درصد نفوس بیکار رتبه اول جهان را از لحاظ بیکاری به خود اختصاص داده است. مسلما با پیوستن فارغین دانشگاه ها، مکاتب و سایر موسسات آموزشی، این آمار بالاتر هم خواهد رفت. البته این به این معنای نادیده انگاشتن تلاش مقامات در این زمینه نیست. سال گذشته که وزير كار و امور اجتماعي در نود ونهمين نشست سالانه سازمان بين المللي كار به سوييس سفر كرده بود ؛ پس از بازگشت نتايج اين نشست را براي کشور سودمند خواند و گفت: در اين نشست اعضاي اين سازمان وعده همكاري در بخش اشتغال زايي، موضوع كار اطفال و مصونيت كاري در افغانستان را داده اند و به زودی معضل بیکاری در کشور تا حدود زیادی بر طرف خواهد شد. علاوه براین بارها طرح های مانند اعزام کارگران افغان به ایران ،قطر، دبی ودیگر کشورها، مصونیت اجتماعی، آموزش های فنی وحرفوی به کارگران در صدر برنامه کاری این وزارتخانه قرار گرفته است و حتی با ایران نیز توافقاتی به عمل آمده تا به کارگران افغانی ویزای کار داده شود. اما بدلیل فقرشدید و بی کاری گسترده ی برآمده از آن این سنخ تلاش ها اثر ملموسی در زندگی کارگران افغانستان و مردم عادی نداشته است ازاین رو دولت برای حل این مشکل و ممانعت از پیوستن بی کاران به گروه های مخالف مسلح باید طرح ها و برنامه های گسترده وزود بازده را در کشور عملی سازد.

این واقعیت را نباید نادیده انگاشت که این خیل عظیم بی کاران که با فقر شدید دست و پنجه نرم می کنند نیروهای بالقوه برای گروه های تخریبی و مخالفان مسلح درکشور اند و درواقع رابطه مستقیم میان فقر شدید در کشور وتداوم خشونت و جنگ برقرار است.  بنا براین دولت باید در کنار تلاش های صلح در کشور باید سعی کند که بی کاری در کشور را نیز مهار کرده و زمینه های پیوستن جوانان بی کار به مخالفان مسلح را نیز از این طریق از بین ببرد.  در غیر این صورت تمامی تلاش های صلح بی نتیجه خواهد ماند و جامعه جهانی نیز با تمرکز بر حملات نظامی و تقویت جبهه جنگ به تنهایی نمی توانند مانع رشد فزاینده افراط گرایی و تروریزم در منطقه شود.